OUDE PYJAMA.

 

Het was lang geleden, dat ik zo lekker geslapen had. Ik móést en zóú weten hoe dat kwam. Wat had ik gisteravond gedaan? Niks bijzonders. Koffie, koek, tv, pils, nootjes, bridge, tanden poetsen.

Het NOS journaal was weer zó gruwelijk: Israëliërs hongeren Palestijnen uit. Israëliërs knallen mannen, vrouwen en kinderen kapot, die in de rij staan te wachten op wat eten en drinken. Ook met drones en tanks. Lafbekken!! Absoluut geen ‘good night tv’.

Verder was ‘Ze is van mij’ op tv.  Bekende, zogenaamd lollige mannen praten over hun ervaringen met vrouwen. Zij verklappen o.a. of ze ‘billen- of borstenmannen’ zijn. (Ik persoonlijk: borstenman). Met hoeveel vrouwen ze in hun leven geneukt hebben (ik: 8) en òf ze, àls ze zijn vreemd gegaan, dat ook eerlijk opbiechtten (ik niet). Nou dat was de tv dus. Het lijkt me sterk dat ik daarvan zo lekker slaap. 

Op de site Bridge Base Online bridgete ik een uurtje met ene Gwonnie009. Een vrouw, neem ik maar aan. Hoe dan ook: we bridgen samen. Prima. Als ik goed gespeeld heb, chat zij: ‘wdp’ , wat betekent: ‘well done partner’. Dan chat ik naar Gwonnie009:‘u2;tksg’, wat  betekent: ‘Jij hebt het ook goed gedaan. Bedankt Gwonnie009’.  Hier zou ik best wel eens goed op kunnen pitten.

Maar natuurlijk! Dat ik daar nu pas aan denk! Wat superstom! Mijn splinternieuwe pyjamaatje gaf me zo’n weldadige nachtrust. Potjandosie, wat een heerlijk pyjamaatje. Die grijze broek. Dat shirt met smalle grijs-witte strepen over dwars.

Het kost me wel veel moeite om mijn oude pyjama los te laten. Op zich zo gek nog niet want ik had er toch 10 jaar de nacht in doorgebracht! Heeft mij geregeld van zeer nabij de liefde zien bedrijven.  

Hij is nu toch echt aan vervanging toe. Zweetgaten, ingeteerde poep- en urinevlekken. De broek zakt van mijn kont. Wat ik nog kan doen is hem een sopje geven en netjes verknippen tot doekjes om m’n fiets mee schoon te maken. 

Alleen: zo’n goor, verknipt, oud-pyjamabroekdoekje over zijn zadel, dat ziet mijn fiets absoluut niet zitten.

SLIJMEN.

Deze nacht drink ik om half een een glas rode wijn; lees nog wat in het boek ‘Deelder lacht’ van Jules Deelder en ga om één uur pitten.  Vannacht moet ik drie keer mijn bed uit om te plassen. Gelijk daarna, ga ik, en steeds steeds op de automatische piloot, naar de koelkast om een paar ijskoude slokjes oer - Rotterdams leidingwater te drinken. Mijn extra pyjamajasje trek ik in de loop van de nacht uit.  Dat deed ik aan, toen  ik naar bed ging. Het was toen nogal kil in mijn slaapkamer. Later is het weer te warm om dat jasje aan te houden.

De wekker (op mijn mobiel) gaat om 07.00 uur af. Vijf minuten zit ik verdwaasd op de rand van het bed. Ik doe mijn sportkleren aan. De kleren voor na het sporten stop ik, samen met een handdoek en een flacon shampoo in een plastic zak, die in mijn sporttas gaat. Mijn spinschoenen zitten daar altijd al in. Behalve als ik spin natuurlijk. De lidmaatschapskaart van de sportschool, de zalf tegen de spierpijn en het muntje voor het kluisje zitten in het  zijvak van mijn sporttas.

Scheren, scheren, altijd maar weer scheren. Elke ochtend weer opnieuw. Scheren, het tragische noodlot van iedere man. Gelukkig kunnen mannen  tegenwoordig kiezen uit een schier eindeloos aanbod van goddelijke after shaves. Mijn keuze is de onweerstaanbare en betaalbare Kruidvat After Shave Balm Sensitive.  Had ik dat maar eerder gespot.

Mijn weinige haar, dat nu nog in de ´net-uit-mijn-bed-stand´ staat, maak ik een beetje nat en wrijf er wat L’Oréal Silk en Gloss in. Een hulpmiddeltje, dat het haar wat doet krullen en dan toch een wat slonzige indruk maakt.

Eerst even een kop thee maken; water koken; zakje sterrenmuntthee in het kopje; een plonsje heet water erbij; even laten trekken en klaar is de thee.

Dan muesli. Voor straks als ik terug ben van de sportschool. Lekkere warme muesli: geprakte banaan, handje muesli, handje rozijnen, scheutje melk, drie minuten in de magnetron. Terwijl de muesli opgewarmd wordt, eet ik een appel en ga de Volkskrant uit de brievenbus halen. Daartoe moet ik van de vierde verdieping naar de begane grond hollen en weer terug.

De muesli is klaar als ik weer terug ben. Ik dek de pap nu af met aluminiumfolie zodat graan en vruchten lekker kunnen wellen. Ik eet het toch pas over een paar uur.

Op de fiets naar de sportschool.

Ik begroet spinjuf Daniëlle. Lieve ogen, zeker, maar flinke wallen eronder. Brede heupen, kleine tietjes en een lange blonde paardenstaart tot op haar billen. Ze is altijd zo ruim op tijd om alles in orde te maken voor haar les.  Vindt zij normaal.

‘Nou,’ zeg ik, ‘ik heb wel eens meegemaakt, dat een spinjuf twee minuten voor haar allereerste les op de sportschool aankwam. Toen moest ze er nog achter komen hoe de koeling, de muziekinstallatie en de lichtinstallatie in de zaal werkten. Weg was toen mijn halve spinles! Nee, dan doe jij dat beter, Daniëlle.’ Slijm, slijm.  Ik weet bij God niet waarom ik dat toch steeds weer doe, dat geslijm.  Zou ik dan onbewust met haar naar bed willen? Het lijkt wel een soort dwangneurose van mij, dat geslijm.  Ik hoop dat het niet zo is, maar het zou best wel eens kunnen.