Heerlijk! Het is jaren geleden, dat ik zó genoten heb van m'n bakkie koffie. Lekker sterk. Warm, heet bijna. Mijn altijd koude handen reageren verrukt. Ze omklemmen mijn mok gretig. Ik had dat bakkie nog maar net op of ik verlangde alweer naar een tweede. Dat stond al op me te wachten. Ik had twee kopjes gezet in mijn nieuwe, ouwe filterkoffie-apparaat. Twee eetlepels koffie (Van Nelle Supra) in de filter. Dat was een gok. Ik had al zo lang dit soort koffie niet meer genoten. Maar kennelijk verleer je niet hoe je iets lekkers moet maken. Mijn tweede bakkie is inmiddels ook op. Ik moet mezelf echt in bedwang houden anders ga nog een derde zetten.
Het heeft natuurlijk geen enkele zin maar ik kan me achteraf wel voor mijn kop slaan. Zeker vijf jaar heb ik mezelf vreselijk tekort gedaan. Al die tijd heb ik genoegen genomen met die slabberdewaski-koffie. Het bocht uit de Sensneejoo. Um zu kotzen. Of ik nu de sterkste of de slapste paths-variant gebruikte. Constant niet te zuipen. Soms kreeg ik het vermoeden dat de koffie in de Sensneejoo-path bang voor water was. Dat de koffie opzij sprong als er water aan kwam. Zo slap was vaak het resultaat. Erger nog. Behalve goor was bocht meestal niet heet, niet warm, niet lauw en ... hoe dan ook binnen de minuut was het nòg eens vèrder afgekoeld. Volgens de fabrikant zou ik de Sensneejoo af en toe moeten ontkalken. Zo gezegd zo gedaan. De eerste paar koppies daarna smaakten zowaar wat beter. Ik was bijna geneigd voortaan wat druppeltjes azijn in de Sensneejoo-koffie te doen.
Ik had er zó genoeg ... geneerde me voor mijn bezoek. Een bakkie ellende had ik te bieden. Meer niet. Espresso probeerde ik nog, teneinde raad. Dat was dubbel zo gênant. Kwalitatief en kwantitatief he-le-maal niks. Één slok ... en weg.
Het Sensneejoo-tijdperk is godzijdank ten einde. Vanochtend besloot om een filterkoffie-apparaat aan te schaffen. Dus: op naar de Media Markt ... niet één filterkoffie-apparaat te koop daar. Allemaal mini-koffie-raffinaderij-installaties, variërend van 500 tot 1000 euro! Ik kon wel janken. Terugfietsend naar huis, kwam ik langs de tweede handswinkel. Hé, dacht ik, misschien ... en ja hoor! Voor 6,50 euro had ik een filterkoffie-apparaat ... en daaruit schonk ik zojuist de door mij zo bejubelde kopjes koffie.
Ik zit nu alleen nog met een volle zak paths voor de allersterkste soort Sensneejoo-bocht. De liefhebber mag hem grateloos meenemen. Misschien iets voor mijn ena oudste zus. Zij komt straks een bakkie doen. Wel een ouderwets lekker bakkie!
Ik moet alleen nog even vlug een appeltaart bakken.
