In het toneelstuk dat ik gisteren zag, zat een 'bijna verkrachtingsscène' waar de vriendin, waar ik mee was, erg van schrok.
Het stel op de sportschool is net zo theaterminded als ik. Ze hebben driemaal ‘Soldaat van Oranje’ gezien en twee maal ‘1940-1945’ In feite weet ik alleen dat de man van het stel, Peter (72), van theater houdt, met hem praat ik. Het vrouwelijk deel van dat stel mijdt mij om mij onduidelijke redenen als de pest. Peter gaat dus graag naar theater. Hij heeft alleen een andere smaak dan ik. Hij is gek op Shakespeare. Prima toch. But not my piece of cake. Grote zaal-producties houdt hij van. Ik juist van kleine.
Ik vertelde Peter, dat ik met een vriendin in het piepkleine Theater ‘Mooi Weer’ het stuk ‘A streetcar named desire’ had gezien. Halverwege de vorige eeuw was dat een enorme theaterhit, geschreven door Tennesee Williams. Peter en zijn vriendin hadden dat stuk ruim vijftig jaar geleden in de Groote Schouwburg gezien. Hij is geïnteresseerd. Een paar dagen later, ik zit op de gym op de leg-press, toont Peter me, zo blij als een kind, de 2 laatste kaartjes die hij voor ‘Streetcar …’had weten te scoren.
Een week later heeft het stel ‘Streetcar …’ inmiddels gezien. Peter loopt de gym in, ik fiets hand. Met twee opgestoken duimen komt hij op me af. Hij hoefde niks te zeggen. Hij had genoten. Zijn vrouwelijke wederhelft, Lidwien, volgens hem ook.
Maanden voordien ontmoette ik Peter en Lidwien eens. In Isala in
Capelle. Peter kwam daar in de foyer geestdriftig naar me toe; trok Lidwien mee. Hij herkende
mij van de sportschool. Peter praatte veel, lachte en vroeg allerlei. Hij vond het duidelijk leuk me te
zien. Lidwien staarde echter stoïcijns in het luchtledige. We kenden elkaar
dus wel van gezicht. Nog nooit hadden we één woord met elkaar gewisseld.
Net als ik doet het stel mee met de 50+ training. Al gedurende een half jaar probeer ik, niet al te fanatiek, oogcontact met Lidwien te krijgen. Maar ze vertoont mij uitsluitend haar chagrijnige, depressieve masker. Misschien zou ik haar vandaag na de 50+ les wat woorden kunnen ontlokken door haar wat te vragen over ‘Streetcar …’. Ze kwam met die ‘rotkop’ op me afgelopen. Dreigde me weer te negeren.
‘Heb je genoten van ‘Streetcar ….?
‘Ja’, zei ze kortaf.
‘Schrok je ook zo van die dreigende verkrachtingsscène?
‘Nee, hoor’. Ze pakt haar handdoek en bidon en stapt weg, zonder me en
blik waardig te keuren. Sindsdien kijkt ze me nog vuiler aan dan voordien.
Zou mijn vraag aan Lidwien over 'Streetcar ...' grensoverschrijdende geweest zijn? Peter gaat me sindsdien uit de weg. Ik was gewoon nieuwsgierig … of ze ook zoiets ervaren had als m’n vriendin.
