De tentoonstelling van Rotterdam Popstad toont een muzikale en visuele reis langs de hoogtepunten uit de Rotterdamse popscene. Met karakteristieke beelden, muziek brengt deze expositie de unieke popgeschiedenis van de stad tot leven. Het is een eerbetoon aan de veerkracht, creativiteit en eigenheid van de lokale muziekscene. Een expositie vol herkenning, verrassing en inspiratie. Voor iedereen die ooit naar een Rotterdams concert ging, zelf op het podium stond of gewoon nieuwsgierig is naar het muzikale DNA van de stad.
De expositie is t/m zondag 8 juni in Studio 2 van de
Doelen gratis te bezoeken en is wekelijks geopend van donderdag t/m zondag van
14.00 tot 18.00 uur.
Ik heb zelf een groot deel van die bewust periode meegemaakt. Het enige, voor mij tamelijk nieuwe gegeven was de periode dat de Hawai-muziek en de bandjes van de uit Nederlands Indië overgekomen jongens en meisjes populair waren in het Rotterdamse .Dat was de periode na 1955.
Een toppunt in de Rotterdamse pophistorie was het Rotterdam Pop-festival in juni 1970. Er worden fraaie foto’s getoond met aansprekende teksten. Ik was er zelf met mijn toenmalige vriendin ook bij. We hadden, als twee van de weinigen, keurig een toegangskaartje gekocht. Van de honderd duizend kaartjes zijn er slechts veertig duizend verkocht. Er werd onder de afrastering door gekropen en er voeren bootjes over de Plas, die mensen hielpen gratis het festivalterrein op te komen.
Het festival was een geweldige ervaring. Nederlandse, Engelse en Amerikaanse topbands
traden daar op: Pink Floyd, Jefferson Airplane, the Byrds, Santana, Mungo Jerry,
Country Joe and the fish en CCC incorporated.
Onvergetelijk voor mij zijn de acts van Pink Floyd en Mungo
Jerry.
Pink Floyd trad op tegen het einde van de nacht bij het
krieken van de dag. De band speelde
toen, terwijl de zon langzaam op kwam ‘Set control fort he sun’.Prachtig. Onvergetelijke
die ochtend.
Mungo Jerry is voor mij onvergetelijk omdat hij met het nummer ‘In the summertime’ de festivalbezoekers zichtbaar tot een eenheid transformeerde. Tijdens zijn act werden door duizenden aanwezigen continu witte plastic bordjes de lucht in gezwiept. Dat was een heel vrolijk gebeuren.
Behalve Rotterdam 1970 vond ik het ook bijzonder dat in deze expositie ook een foto hing van het laatste optreden van de band Face Tomorrow. De band waar mijn zoon Ralf ook in gespeeld heeft. Trots.
Een aanrader deze expositie: klein maar fijn.
Google voor meer info op: popunie.nl/rotterdam-popstad
