Tegenwoordig ben ik in het bezit van een Vriendenpas, een kaart die je krijgt als je meedoet aan de
Vriendenloterij. Met die Vriendenpas kan ik gratis naar heel veel musea en bovendien krijg ik ook nog pittige
kortingen op theatervoorstellingen en interessante uitstapjes. En dan is het
natuurlijk ook nog een loterij, het woord zegt het al: Vriendenloterij. Hoeveel prijzen ik al niet gewonnen heb: een
rasp, twee handdoeken, twee theedoeken, twee washandjes, een paraplu, een
ovenwant, een kookboek, een Dikkie-dik
voorleesboek met leuke tekeningen, een thriller en nog meer van
dergelijke zoethoudertjes … neen, de duizenden-euro-prijzen zijn blijkbaar maar
voor een select clubje weggelegd. Wie
heeft er ooit wel eens van iemand gehoord dat ie een grote geldprijs in de
Vriendenloterij heeft gewonnen?
De Vriendenloterij is de enige loterij waaraan ik deelneem. Ik
heb ook wel een aantal jaren meegedaan aan de Staatsloterij. Ik deed zogenaamd
automatisch mee: elke maand werd er vijftig euro van mijn girorekening
afgeschreven (giro! zo lang is het al geleden).
Aan de Bank- Giroloterij heb ik het langst meegedaan … 20 jaar wel … daar
heb ik nog eens 1500 gulden gewonnen, de enige en laatste keer dat ik een
geldprijs won bij een loterij. Voor dat
geld (een groot deel daarvan althans) kocht ik een televisie-video combinatie
van het destijds beste merk: Grundig.
Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik me ook flink bezondigd heb
aan gokken. In het Holland Casino …. eerst onder het Hilton, later aan het
Weena. Meer dan honderd gulden nam ik nooit mee. In de begin periode van mijn
gegok hield ik daar steeds meer van over. Ik zette steeds kleine bedragen in op
de roulette. Ook steeds op dezelfde getallen: de 13 van mijn geboortedag en de
7 van mijn geboortemaand. Op een gegeven moment had ik 750 gulden winst. Maar
in plaats van op dat moment te stoppen ‘werden mijn ogen groter dan mijn maag’.
Ik ging grotere bedragen inzetten maar de 13 en de 7 vielen een tijdlang niet
meer … kwam op verlies te staan en
probeerde dat verlies te compenseren. Het moest natuurlijk allemaal gebeuren
zonder dat mijn vrouw erachter kwam. Ik
pikte geld van mezelf (eigenlijk van onszelf, van ons gezin). Eerst 500 gulden van de beleggingsrekening …
ik bleef maar verliezen … toen 600 gulden van onze vreemde valutarekening … al
dat geld verdween als sneeuw voor de zon. Het ging helemaal niet goed meer met
me. Ik ging fouten maken op mijn werk, op den duur kon ik ook niet meer slapen
… kon aan niets anders meer denken … dan hoe mijn verlies goed te maken ... aan
mijn baas vroeg ik zelfs nog een voorschot op mijn vakantiegeld: 900 gulden … en wat ik nog het ergste vind is, dat ik die
900 gulden heb verpatst onder werktijd … in de baas zijn tijd. Toen vond ik het
welletjes … de verslaving had me
gelukkig niet wurgend in haar greep … het kostte me wel heel veel moeite … ik
kon stoppen en kreeg gelukkig geen terugval.
Mijn vrouw was natuurlijk des duivels toen ik haar vertelde over
mijn gokverliezen, en ja, de relatie met haar heeft toen wel een enorme opduvel
gekregen. Misschien is het ook wel dáárdoor
dat we niet meer bij elkaar zijn. Ik weet het niet zeker. Mijn gokverleden zal ongetwijfeld
één van de véle dingen zijn die haar niet zinden in mij. Ze heeft het kort vóór onze scheiding alleen
maar in algemene zin benoemd: ‘Ik ben niet gelukkig’.
Gokken doe ik nu alleen nog een beetje met Vriendenloterij;
voor 14 euro per maand. Geen probleem! Geen geluk.