Weet je het zeker dat je niks wil drinken Petra? vraagt Martin nogmaals’
‘Neen Martin! Ik zeg toch: we moeten zo aan de slag en bovendien als ik nou wat neem, moet ik straks gegarandeerd piesen, als ik met de bezoekers bezig ben.’Het wordt waanzinnig druk vanmiddag; er staan hele rijen voor de deur.
‘Wie doet vandaag die bio-bussen?’ vraagt Lenie, zij is min of meer de chef, zeg maar meewerkend voorvrouw. Ze vertoont zich zelden in de zaal; alleen als het hoognodig is.
‘Dat doe ik wel’ zegt Petra. In die biobussen wordt geld gecollecteerd om spastische kinderen van een onbezorgde vakantie te laten genieten in een Bio-vakantie-oord. Dat collecteren gebeurt in de pauze van de bioscoopvoorstellingen. In alle Rotterdamse bioscopen. Er wordt meestal wat lacherig gedaan in de zaal over die spastische doelgroep van de biobussen. Dat kwam vooral door de hoofdpersoon van het bio-reklamespotje. Die had ook een spastisch spraakgebrek. Hoe dan ook, die bussen zaten na de voorstelling meestal goed vol …. met geld! De meeste ouvreuses hadden er wel een rothekel aan om met die bussen te lopen sjouwen. Maar het móést gebeuren het hoorde gewoon bij hun werk; en het was voor een goed doel.
Petra pakt drie Biobussen onder het bureau van Lenie vandaan.
‘Kom op Sonja, we gaan naar de zaal, de deuren gaan zo open.’ zegt Petra. Ook Martin maakt aanstalten om naar zijn werkplek te gaan.
Sonnee: ‘Ik kom zo ook wel even helpen beneden, het is zo druk vandaag.’
Petra zet de biobussen even bij Marja, die in haar uppie bij de kassa zit. Ze moet bij gebrek aan een portier (Gerrit is er natuurlijk nog steeds niet) zowel kaartjes verkopen als het controlestrookje afscheuren.
Tsja….en dan kan het wel eens gebeuren, dat er zomaar iemand zonder kaartje naar binnen glipt. Bij een uitverkochte voorstelling met geplaceerde kaartjes valt zo iemand snel door de mand, als een ander mèt een kaartje zijn stoeltje opeist.
Morgen Deel 7
