FILMFEESTJE
Vandaag wordt de vijfenzestigste
verjaardag gevierd van bioscoop Cinerama. De organisatie trakteert mij en de
andere bioscoopliefhebbers op lekkere hapjes en drankjes. Maar veel
belangrijker is dat Cinerama trakteert op een eenmalige herhaling van succesfilms
uit het verleden. Daar heb ik er vier uitgepikt:
-
The big Lebowski
-
You ‘ve got mail
-
Grand Hotel Budapest
-
Een documentaire over Jules Deelder
The Big Lebowski.
The Big Lebowski wordt beschouwd als
een van de meesterwerken van de gebroeders Joel en Ethan Coen. De film, die
talloze bizarre wendingen heeft, draait om een ultiem relaxt figuur, Jeff “The
Dude” Lebowski , die per abuis wordt aangezien voor een miljonair met dezelfde
naam, wiens vrouw nogal wat schulden heeft gemaakt. Als ‘The Dude’ thuis wordt
overvallen door een stel gangsters die zijn vloerkleed bezoedelen, besluit hij
op zoek te gaan naar zijn steenrijke naamgenoot om een schadevergoeding te
vragen. Hij wordt daarbij vergezeld door zijn bowlingvriend Walter Sobchak ,
een Vietnamveteraan met overduidelijke tekenen van PTSS.
De
persoonsverwisseling zet een keten van bizarre gebeurtenissen in gang. The Dude
en Walter raken verstrikt in een web van afpersing, ontvoering, verduistering,
avantgarde-kunst en de gekste intriges. Zelf heb ik zo
nu en dan geen idee waar ik naar zit te kijken … vermakelijk is het zeer zeker.
Grand Hotel Budapest.
Monsieur
Gustave, de zwierige conciërge van vijfsterrenhotel Grand Budapest probeert in
1932 samen met piccolo Zero uit handen van de fascisten te blijven. Voor het
eerst schemert er in Andersons jongensboekwereld iets van de boze buitenwereld
door. Wat nog niet wil zeggen dat The Grand Budapest Hotel niet meer herkenbaar
is als een Wes Anderson-film. De malle personages, bonte kleuren en
hyperrealistische omgeving zijn gebleven. Net als de droogkomische humor, de
tomeloze energie en de bijzondere aandacht voor vorm en aankleding.
You ‘ve got mail.
Twee
tegenpolen in het dagelijks leven ontdekken elkaar via een anoniem e-mail
contact. De eerste ontmoeting, is leuk om te zien gelardeerd met een spervuur
van beledigingen. Een Romcom dus over virtueel kennismaken en grootstedelijke
beslommeringen. Dragend voor deze film is de natuurlijke wijze waarop Meg Ryan
haar rol invult. Wat een heerlijke actrice.
Deelder
Leuk om een heel jonge Deelder te zien met lag haar en baardje, bij
een van zijn eerste optredens.
Als vader draagt hij, met zijn dochter Ari op zijn arm een gedicht
over haar voor.
Later in de documentaire zien we dochter Ari als manager van haar
vader; ze corrigeert hem dan op enkele uitspraken die Jules doet in een radio-interview.
Grappig is de zin die Deelder uitspreekt over zijn bezoek aan Columbia: ‘Er is waarschijnlijk nooit zo veel drugs Colombia binnengesmokkeld als op de dag dat ik voet op Colombiaanse bodem zette’. Hilarisch is Deelders gedicht waarin hij wel honderden verschillende woorden voor kut(je) achter elkaar opzegt: ‘O, kutje, o, spleetje, o, poesje, o, gleufje … enz (dit zijn er nog maar vier) In de documentaire werkt het erg op de lachspieren als een Colombiaanse dichter hetzelfde gedicht doet het Spaans.
't Was een mooie dag. Waanzinnig druk in Cinerama. Nog een paar ouwe bekenden gesproken.
Van de films viel me achteraf Grand Hotel Budpest wat tegen. Van die andere drie heb ik wederom genoten.
