PIZZAATJE.

 

Met een van mijn buurvrouwen ben ik  goed bevriend. Ik zeg zelfs wel eens tegen haar: ’Ik ben blij met jou’. Meestal zegt zij dan: ‘Ik ben ook blij met jou’. Dat klinkt haast net zo als wanneer een man zegt tegen zijn geliefde : ‘Ik houd van jou’ waarop zij reageert met:  ‘Ik ook van jou’.  Maar die vlieger gaat niet op voor mijn buurvrouw en mij. Zij is veel te jong voor mij. We schelen meer dan 20 jaar en dat is qua liefde enzo niet meer bij te benen voor de oude man die ik ben.

Met onze vriendschap zijn we echt blij.  Maar wat houdt dat dan in?

Gezellig een bakkie doen, nu eens bij mij, dan eens bij haar. Praten over boeken, films, kinderen, schoondochters, kleinkinderen, ziektes, broers, zussen, ouders, buren, kunst en seks. Over politiek bekvechten we alleen maar met elkaar.

 Videoclips gaan we zitten bekijken. Van voornamelijk hààr favorieten. Niet dat ze mijn muziek niet wil horen, maar ik ken zelf bijna niks (Alleen Bob Dylan en the Stones). Zij weet honderd keer meer van muziek dan ik. Soms zingen we  een duetje (‘Vluchten kan niet meer …’  of die hit van Jagger & GaGa), dat vind ik nou leuk en … als zij geen last heeft  van iets in d’r lijf, gaan we relaxed staan swingen of twisten op een nummer van Tina Turner of Chubby Checker.

Samen eten doen we ook. Dan maakt ze iets lekkers. Bijvoorbeeld: Surinaamse roti met kip, ei, kousenband, aardappel en zure komkommer. Heel bewerkelijk! Daar is ze soms een hele middag mee bezig.

Laatst nodigde ik haar uit om bij mij eens  een pizzaatje te komen eten.’

 ’Graag,’ zei ze, ‘maar je maakt het jezelf wel héél erg makkelijk, meneer, met die pizza: zo, hup,  bij de super uit de vriezer gewipt en klaar is kees. Als ik roti maak, sta ik me mooi een hele middag uit te sloven!’  Tsja … daar heeft ze wel een punt mee.

Een enkele keer bekijken we een show van een cabaretier, maar zo’n hele show is vaak te lang voor haar focus. Bij haar thuis kijken we liever naar hilarische clips uit oude komische series van van Kooten en de Bie, Debiteuren Crediteuren en Jiskefet. Of die blokfluit in een doosje …

Ook bij onze vriendschap hoort het tweedehands winkelen. Daar is ze echt heel sterk in. Net als in behangen en sauzen. En nog veel meer dingen. Jammer, daar heb ik geen plek meer voor. Het stukkie is vol.

We mogen echt blij zijn met elkaar! 

SERIE 'OPA & OMA' DEEL 42: LEREN VERVEN

Voorgaande delen van de serie ‘OPA & OMA’ nog eens lezen? Dat kan! Deze serie wordt ook gepubliceerd op mijn blog: ‘stukkiejee.blogspot.com’.  Daar kan de serie ‘Opa & Oma’ vanaf deel 1 nog eens gelezen worden.

Door daar op de knop ‘oudere blogs’ rechtsonder te drukken krijg je telkens meer voorgaande afleveringen van de serie te zien.

Ook eerder ‘werk’ van mij kan je daar lezen. Met de knop ‘homepage’ kom je dan weer terug bij het meest recente verhaal.

 

Deel 42. Leren verven.

Wat hier aan voorafging.

Maria is zwanger na een verkrachting. Ze baart Kareltje. Ze gaat bij rijke mensen (fam. in ’t Hout) wonen en werken. Dat bevalt haar. Ze leert daar Joop kennen.

Kareltje brult iedereen wakker èn … hij ligt niet in zijn bedje. Waar is hij?

Joop rijdt Maria naar haar moeder in Brabant.  Er wordt geroddeld over Joop. Hij zou pedofiel zijn. Joop kent de roddel.

Maria’s moeder herinnert zich ‘verplaatsingen’ van dieren bij haar thuis. Lijkt op wat er nu met Kareltje gebeurt. Maria is altijd dichtbij. Hij ligt alwèèr niet in zijn bedje. Heeft die verkrachting er wat mee te maken?

Maria gaat naar de huisarts voor ’t slaapwandelen. Ze krijgt medicijnen en  een verwijsbriefje voor de psychiater. Maria reageert goed op de medicatie. Ze wordt actief … wil gaan samenwonen.

Joop wordt elkaar geslagen.  Buurman Klaas is getuige: het zijn de gebroeders van Ooijen. ‘Volgende keer ga je er aan’, roepen ze. De misbruikte  jongens doen aangifte ... getuigen mogen ze echter nog niet ... want: minderjarig. 

Joop wordt vrijgesproken. Maria vertrouwt hem. Haar woonwens kan nu verwezenlijkt worden. Joop vraagt Maria met hem te gaan samenwonen.

Hun huis moet opgeknapt. Ze krijgen volop hulp. Maria verwent de hulpploeg. Tè veel volgens een jaloerse Joop.

Maria is zwanger van Joop. Háár tweede … hùn eerste. Tot de 6e maand is de zwangerschap voor Maria een feest. Ze praat veel  met Engeltje, haar ongeboren kindje. Die maand 6^e maand eindigt in een drama.

Joop wordt herinnerd aan de rechtszaak. De van Ooijens gooien de ruiten van zijn huis in … ze worden op heterdaad betrapt. 

Maria en Joop krijgen 4 dochters. Het is oorlog. Jodenvervolging en laffe Rooms-Katholieken. Karel en Joop zijn als water en vuur. Joop  wijst hem de deur.

Joop treft het met zijn werk bij de  Arbeidseinsatz in Duitsland. Hij logeert bij een Joods muzikantengezin. De Joden in de Wattstraat in Schiedam zijn allemaal uit hun huis gehaald en afgevoerd.

De familie gaat shoppen en koffie drinken bij de Hema. Een heer van de Arbeidseinsatz fluistert Joop wat in. Joop wordt lijkbleek. Hij moet komen praten.

Joop misdraagt zich naar zijn dochters. Karel pleegt zelfmoord.

Er is een roofmoord gepleegd op de Joodse muzikale familie. Joop is verdachte. 50.000 D.M. is zoek. Hij geeft toe dat hij 10.000 D.M. in zijn zak gestoken heeft. Twee jaar cel krijgt hij. Voor de trouwdag van zijn dochter Els vraagt en krijgt hij een dag verlof. Maria haalt hem op. Joop is vermagerd en verzorgt zich niet goed. Maria houdt hem op afstand.  Ze ziet er tegenop met Joop oud te worden.

Het bruidspaar is prachtig. Joop en Maria zijn op de bruiloft. Aanvankelijk is Joop kopschuw maar later danst hij mee. Later brengt Maria haar man weer terug naar de gevangenis.

Wien zit in ’t klooster. Maria heeft veel last van haar (open) benen (en ook van haar man). Maria is jarig dat is altijd een feest: eten, drinken en spelletjes doen. Het kabouterspel wordt ’t liefst gespeeld.

42.Leren verven.

Opa Joop gaat Siem, Anna’s zoon van bijna negen, leren verven. Anna heeft het druk, ze heeft haar handen vol aan haar drie andere jonge bewerkelijke kinderen. Ze staat er alleen voor, want haar man zit op de grote vaart. Hij reist elke drie weken van Rotterdam naar New York en weer terug. Door met Siem een beetje te verven neemt haar vader haar wat werk uit handen. De stoelen van de eethoek hebben een verfbeurt nodig. Opa kan goed verven. Hij leert Siem de kneepjes van het vak: ‘Op de rugleuning van de stoel, drie plopjes verf op ongeveer vijftien centimeter van elkaar en ze dan naar elkaar toe uitsmeren,’ zegt opa Joop. En het werkt … het wordt mooi egaal blauw.  Zo doet Siem ook de zitting, de onder- en bovenkant. Opa Joop is apetrots op Siem. De stoelpoten zijn nu aan de beurt.  Siem gaat er bij zitten. Dan hoefde hij niet zo ver te bukken. Opa Joop gaat er ook bij zitten. Wijdbeens schuift hij tegen de rug van zijn kleinzoon aan. Vanuit die houding kan opa nog uitstekend aanwijzingen geven. Hij legt zijn hand op Siem zijn schouder:

‘Niet te veel verf op je  kwast nemen; dan krijg je druipers’. Opa Joop legt zijn samengevouwen handen op Siems buik, zucht diep en schuift nog wat verder tegen Siems rug aan: ‘Dat ziet er mooi uit jongen, bijna als nieuw.’ Opa Joop maakt een tevreden brommend geluid. Tegelijk knoopt hij, ondanks zijn korte, dikke vingers, razendsnel de gulpknoopjes van Siem zijn korte broek los.

Siem zit nog met de kwast vol blauwe verf in zijn handen en vraagt zich af waar opa Joop nu mee bezig is. Ondertussen geeft Siem hier en daar, waar nodig nog een likje verf. Opa Joop sjort nu Siems broek en onderbroekje wat naar beneden en beweegt  Siems kleine pikkie tussen zijn dikke harige wijsvinger en duim. Nog nooit heeft iemand anders zijn piemeltje beetgepakt. Ja, zijn moeder natuurlijk. Toen Siem nog heel klein was. Met zijn andere hand wrijft opa stevig over Siem’s buik. Opa ademt zwaar. ‘Je bent een kanjer, Siem!’

Siem snapt niet waarom opa Joop zo raar doet. Opa drukt zijn dikke buik ’tegen Siem’s rug. Voelt niet fijn. Maar als opa zoiets doet … Opeens laat opa Joop, Siem’s buik en piemel los en schuift naar achteren: ‘Haal je onderbroek maar op, Siem. Je korte broek ook. Nog even de kwasten schoonmaken, verfblikken afsluiten en opruimen. Dan gaat opa naar huis. Anders denkt oma ‘waar blijft die opa, toch? Hè Siem? Hahaha.’

‘Volgens opa ben ik een goeie schilder. Morgen gaan we weer een stoel doen’, vertelt Siem aan zijn moeder. Ik hoop alleen dat hij dan van mijn piemel afblijft.

Opa Joop heeft blijkbaar iets heel ergs gedaan, want Siem’s moeder, Anna, krijgt een vuurrood hoofd, wat ze meestal alleen maar krijgt als ze woedend is.

’Is dat echt waar?’

‘Wat?‘

‘Dat hij aan je piemel gezeten heeft!’

‘Ja,’

‘Luister goed Siem,’ zegt Anna, ‘behalve papa, mama en de dokter moeten alle andere grote mensen, zolang je nog géén achttien bent, van je piemel afblijven.

‘Siem, ik ben hier zó boos over. Ik ga nu gelijk naar je opa toe. Ik wil hem hier nooit meer zien.’

 

Morgen: Deel 43. Onverwachts  bezoek.

HUISVREDE.

Na mijn scheiding zeven jaar geleden woon ik drie jaar in een vijfkamerwoning. Belachelijk natuurlijk. Veel te bewerkelijk voor een man alleen.  Drie lege slaapkamers. Vier jaar niks mee gedaan. De ene kamer is wat groter dan de andere. Je kent dat wel. Dan is het nog geen ‘hot item’ maar Vandaag de dag staan de kranten vol van de woningnood.

Ik ga die drie kamertjes verhuren, denk ik dan. Hang kaartjes op in een paar supers. Heb er nog niet eens de huurprijs bijgezet. Word ik overstelpt met hartverscheurende reacties. Moeders die alleen willen staan maar nog bij hun gewelddadige ex-partner wonen. Gescheiden mensen. Ouderen, opa’s en oma’s al, voor wie de iele 55 plus woning  verstikkend is geworden. Veel jongelui ook: werkende jongeren,  scholieren die doorleren voor banketbakker. Studenten algebra en ook en het toppunt een getrouwd ste, dat alle drie de kamers tegelijk wil huren. Veel jongeren wonen nog bij hun ouders, anderen zitten al weer een tijdje op kamers maar worden door obscure huisjesmelkers uitgebuit: voor krotten worden woekerhuren gevraagd. 

Als ik zo’n laatste zin neerschrijf, denk ik meteen aan ‘onze’ prins bernard jr (die man krijgt van mij geen hoofdletters.) De prins met de borrelglazen in zijn bril. Huisjesmelker. Miljardair.

Maar excuus ..ik dwaal af.

Ik ben voor diversiteit dus ik kies de alleenstaande moeder, de gescheiden opa en de student algebra.  Die student blijkt een Syrische asielzoeker met een verblijfsvergunning. Ik vraag respectievelijk  250, 200 en 150 per kamer per maand. Bijna voor niks, vind ik en zij ook.

Niet iedereen is even blij met deze actie van mij. Mijn zoon Carlos, komt gepikeerd naar me toe met het (huil)verhaal, dat mijn drie kleinkinderen straks op kamers willen. Dan krijgen zij bij jou nul op het rekest. Want jij hebt je kamers al verhuurd hebt aan asielzoekers en dergelijke. Je kan die mensen straks niet zo maar ineens op straat zetten. Die hebben recht op huurbescherming. Carlos staat zich echt druk te maken.

‘Tsja, ik had die drie kamers  ook voor jouw kinderen kunnen bestemmen.  Was dan wel veel inkomsten misgelopen  én ik had een gezellige tijd gemist. We hebben het hier leuk  samen, Carlos’. 

Helaas heeft Georgios, de Syriër, de huur opgezegd. Hij gaat in een kraakpand wonen, hier in Rotterdam. Een leegstaande kroeg.  Ik dacht eigenlijk dat kraken sinds 2010 niet meer  mocht. Maar  als de krakers (waaronder Georgios) kunnen bewijzen, dat het pand al twee dagen gekraakt is. Dat daar geslapen en gegeten is, dan mogen de krakers daar blijven zitten. In dat pand heerst dan ‘huisvrede’, zo heet dat. De eigenaar van die kroeg, Heineken, wil de kraakgroep er uit laten zetten. Spant een kort geding aan. Maar de rechter besluit partij te kiezen voor de krakers, omdat de eigenaar het pand jarenlang schromelijk verwaarloosd heeft.

Dus, Carlos, er komt nu wel weer een kamer vrij bij mij maar ik moet je teleurstellen: ik ga weer een kaartjes ophangen in de supers.