Het begon
allemaal zo aardig vond buurtwerker Aad van Put. De 4 touringcars stonden al om
kwart over zeven in de Boerenhoekstraat en ook de wijkagenten waren er al: zij
zaten bij de chauffeurs in een van de bussen een bakkie te doen. Ze hadden op
zich helemaal niet zo vroeg hoeven te zijn want het vertrek stond pas gepland
om half negen en de gang van zaken bij dit soort buurtuitjes kennende, zou de
eerste bus van deze buurtbusreis pas kunnen vertrekken om hooguit half tien.
Bij de organisator (van Put) zat hierover heus wel flink wat irritatie
Tegen acht
uur kwamen echter toch de eerst deelnemers al aangestrompeld ….. het waren de
heer en mevrouw van Hozen, die overigens altijd de eerste waren alsof ze er een
wedstrijdje van maakten. De heer en mevrouw van Hozen waren dik in de tachtig
en zij waren niet de enigen. Tachtig buurtbewoners, allemaal hoogbejaard, en
sommigen vet invalide, zouden vandaag getrakteerd worden op een ‘vraagtekentour’:
van te voren zou aan niemand bekend worden gemaakt waar de reis heen ging. Elke
bus had zo zijn eigen route en iedere buurtbewoner wist al well in welke bus hij
moest plaatsnemen. Met persoonlijke voorkeuren werd dit keer geen rekening
gehouden, alleen werd er wel op toegezien dat iedereen de noodzakelijk
mantelzorg geboden zou kunnen krijgen.
Alsof het zo
gepland was zat bus 1 om half negen al vol en de chauffeur , die ook benieuwd
was naar de route zette zijn voertuig soepel in beweging. De bus reed weg in
zuidelijke richting, hetgeen de chauffeur was ingefluisterd door buurtwerker
Aan van Put, die al jarenlang aan het buurtwerkcentrum Boerenhoekstraat
gekoppeld was. Aad ging echter niet mee met bus 1; hij wachtte op de andere
buurtbewoners
Bus twee, drie
en vier sijpelden inderdaad pas om half tien vol. De familie van Hozen ( bus 3
)had dus maar liefst anderhalf uur voor Jan Joker in de bus gezeten. Ze hadden
overigens wel de beste plaatsen: in het midden van de bus en lekker dicht bij
het raam. Wat de buurtbewoners niet wisten was, dat door het late vertrektijdstip,
de route van de bussen 3, 4 en2 met een uur zou worden ingekort, hetgeen
betekende dat deze bussen wèl naar Madurodam, het Ponypark Slagharen,
Bobbejaanland, de Efteling, Ranzigerland, de Kennemer en de Drunense duinen,
Den Helder, Schiphol en het Bosbad Hoeven zouden gaan maar dat ze de
Passiespelen in Tegelen niet meer zouden kunnen bezoeken.
Voor organisator
Aad van de Put waren die Passiespelen in Tegelen het Topstuk van deze ‘vraagtekenreis’.
Op de Passiespelen in het Limburgse Tegelen werd in de openlucht door amateurtoneelspelers
het lijden van Jezus Christus de Zoon van God (en Maria) Onze Heer nagespeeld. Aad had het, zo tussen neus en lippen door,
met wat bewoners over de Passiespelen in Tegelen gehad en allemaal waren ze stuk voor stuk laaiend enthousiast
daarover. Maar Aad verklapte er natuurlijk niks over dat een van de vraagtekentochtbestemmingen
de Passiespelen van Tegelen zou zijn, anders zou dat natuurlijk geen vraagteken
meer wezen.
Helaas heeft
alleen de eerst vertrekkende bus (bus 1)Tegelen bijtijds kunnen bereiken. De
andere bussen, die ruim een uur later vertrokken zijn blijven steken op de
Efteling, tot grote woede van de buurtbewoners, die inmiddels ter ore waren
gekomen wat het klapstuk van deze reis voor hen zou zijn geweest. Sneu was het,
dat Aad van Put hiervoor de Zwarte Piet werd toegespeeld, hoewel hij er niets
aan kon doen dat de 3 bussen zo laat vertrokken. Dat lag aan de meeste bewoners
zelf.
De bewoners
waren echter door het dolle heen en zetten Aad de bus (4) uit en lieten hem in
Waalwijk bij de Efteling achter. ‘Ga maar met trein terug!’ werd Aad
nageroepen. Stank voor dank.
