Binnenkort
moet ik naar de Max Eeuwelaan 70 gewoon in Rotterdam. Nooit van gehoord. Geen
idee waar het is. Waarom ik daar naar toe moet weet ik wel: daar zit mijn psychiater
en mijn sociaal-psychiatrisch-verpleegkundige. Tot 1 november jl. kon ik voor ‘al mijn psychiatrie’ terecht
op de Mathenesserlaan maar dat wordt dus nu de Max Eeuwelaan 70. Gelukkig is
via Google-Map elke straat wel te vinden, dus zo kwam ik er achter waar die Max
Eeuwelaan was. .. vlakbij het Excelsior stadion en de Universiteit.
Ik moet daar
eens per maand naar toe, omdat, ik zal er maar eerlijk voor uitkomen, ik een
verward persoon ben, ja, ik ook al ...een verward persoon. Neen ... niet zo erg
verward dat ik in de krant gestaan heb,
dat ik mensen beroofd heb, aangerand, misbruikt of zelfs vermoord ... met
een pistool een tv-studio ben binnengedrongen om een presentatrice te bedreigen ...
Nee, ik ben meer ‘huis- tuin-en keuken’ verward. Ik vergeet bijvoorbeeld van
alles. Ik wordt om niks heel boos, dan spring ik met mijn blote voeten hoog op
van woede en kom hard neer op mijn hielen, op de harde plavuizen vloer ... beide
hielen gebroken ... Op een verwarde dag scheer ik mijn kop helemaal kaal ... trek
een oud Sparta-shirt aan en ga er mee naar mijn werk….in diezelfde periode zoen
ik alle collega’s en bezoekers van de afdeling waar ik werk op de mond,
hetgeen voor mijn baas aanleiding was om mij een paar dagen naar huis te
sturen. Ik was wat verward volgens hem.
Toen ik mijn
kinderen op 5 juni 1984 (precies een half jaar voor Sinterklaas)naar de Rotte
stuurde om de Sinterklaas-verkennersboot te gaan bekijken. Ik vertelde mijn
kinderen dat er Zwarte Pieten informatie kwamen inwinnen in verband met de te
geven cadeaus op 5 december 1984. We (ook ik) gingen als een
speer naar de Rotte maar er was geen boot te zien. In mijn verwardheid had ik
dat blijkbaar maar verzonnen ... en als ik er dan van mijn dokter of
psychiater pilletjes voor kreeg ... gooide ik ze weg, verward als ik was.
Totaal in
verwarring val ik; ik breek mijn schouder en beschadig een zenuw en dan, geeft
een dokter, om mijn pijn te stillen, morfine wat ik helemaal niet mag hebben in
combinatie met mijn andere pillen. Het gevolg van die verkeerde combinatie
pillen is dat ik op straat, in Alexanderpolder, ga slaapwandelen, midden in de
nacht, in mijn pyjama, in de regen. Ik weet er niks van maar er zullen mij best
wel mensen nagewezen hebben: ‘Kijk daar, die verwarde persoon eens!’
Om volgende
week op tijd bij mijn psychiater te zijn heb ik even proefgedraaid met een
ritje naar de Max Eeuwelaan 70. Ik wilde
precies weten hoelang ik erover zou doen met metro en een stuk lopen. Alles bij
elkaar blijk ik er een dik half uur over te doen. Ik zit maar kort in de metro
maar het is een flink eind lopen dus …
Omdat ik
toch op de Max Eeuwelaan was, dacht ik (wel een beetje verward ...): ’Ik ga
van hier een uurtje terugwandelen naar huis.’ Dat ging ik dus nog doen ook en
het bleek nog precies een wandeling van een uur te zijn ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten