STANK VOOR DANK

Het begon allemaal zo aardig vond buurtwerker Aad van Put. De 4 touringcars stonden al om kwart over zeven in de Boerenhoekstraat en ook de wijkagenten waren er al: zij zaten bij de chauffeurs in een van de bussen een bakkie te doen. Ze hadden op zich helemaal niet zo vroeg hoeven te zijn want het vertrek stond pas gepland om half negen en de gang van zaken bij dit soort buurtuitjes kennende, zou de eerste bus van deze buurtbusreis pas kunnen vertrekken om hooguit half tien. Bij de organisator (van Put) zat hierover heus wel flink wat irritatie

Tegen acht uur kwamen echter toch de eerst deelnemers al aangestrompeld ….. het waren de heer en mevrouw van Hozen, die overigens altijd de eerste waren alsof ze er een wedstrijdje van maakten. De heer en mevrouw van Hozen waren dik in de tachtig en zij waren niet de enigen. Tachtig buurtbewoners, allemaal hoogbejaard, en sommigen vet invalide, zouden vandaag getrakteerd worden op een ‘vraagtekentour’: van te voren zou aan niemand bekend worden gemaakt waar de reis heen ging. Elke bus had zo zijn eigen route en iedere buurtbewoner wist al well in welke bus hij moest plaatsnemen. Met persoonlijke voorkeuren werd dit keer geen rekening gehouden, alleen werd er wel op toegezien dat iedereen de noodzakelijk mantelzorg geboden zou kunnen krijgen.

Alsof het zo gepland was zat bus 1 om half negen al vol en de chauffeur , die ook benieuwd was naar de route zette zijn voertuig soepel in beweging. De bus reed weg in zuidelijke richting, hetgeen de chauffeur was ingefluisterd door buurtwerker Aan van Put, die al jarenlang aan het buurtwerkcentrum Boerenhoekstraat gekoppeld was. Aad ging echter niet mee met bus 1; hij wachtte op de andere buurtbewoners

Bus twee, drie en vier sijpelden inderdaad pas om half tien vol. De familie van Hozen ( bus 3 )had dus maar liefst anderhalf uur voor Jan Joker in de bus gezeten. Ze hadden overigens wel de beste plaatsen: in het midden van de bus en lekker dicht bij het raam. Wat de buurtbewoners niet wisten was, dat door het late vertrektijdstip, de route van de bussen 3, 4 en2 met een uur zou worden ingekort, hetgeen betekende dat deze bussen wèl naar Madurodam, het Ponypark Slagharen, Bobbejaanland, de Efteling, Ranzigerland, de Kennemer en de Drunense duinen, Den Helder, Schiphol en het Bosbad Hoeven zouden gaan maar dat ze de Passiespelen in Tegelen niet meer zouden kunnen bezoeken.

Voor organisator Aad van de Put waren die Passiespelen in Tegelen het Topstuk van deze ‘vraagtekenreis’. Op de Passiespelen in het Limburgse Tegelen werd in de openlucht door amateurtoneelspelers het lijden van Jezus Christus de Zoon van God (en Maria) Onze Heer nagespeeld.  Aad had het, zo tussen neus en lippen door, met wat bewoners over de Passiespelen in Tegelen gehad en allemaal  waren ze stuk voor stuk laaiend enthousiast daarover. Maar Aad verklapte er natuurlijk niks over dat een van de vraagtekentochtbestemmingen de Passiespelen van Tegelen zou zijn, anders zou dat natuurlijk geen vraagteken meer wezen.

Helaas heeft alleen de eerst vertrekkende bus (bus 1)Tegelen bijtijds kunnen bereiken. De andere bussen, die ruim een uur later vertrokken zijn blijven steken op de Efteling, tot grote woede van de buurtbewoners, die inmiddels ter ore waren gekomen wat het klapstuk van deze reis voor hen zou zijn geweest. Sneu was het, dat Aad van Put hiervoor de Zwarte Piet werd toegespeeld, hoewel hij er niets aan kon doen dat de 3 bussen zo laat vertrokken. Dat lag aan de meeste bewoners zelf.

De bewoners waren echter door het dolle heen en zetten Aad de bus (4) uit en lieten hem in Waalwijk bij de Efteling achter. ‘Ga maar met trein terug!’ werd Aad nageroepen. Stank voor dank.