KONINGSDAG

Een heerlijke dag! Koningsdag. Het begon eigenlijk woensdag al met het interview van Wilfred de Jong met Willem Alexander. Ik heb eerlijk gezegd niet alles gezien. De koning was wel eerlijk over stomme dingen die hij had gedaan zoals wilde feesten organiseren …… soms was hij ook emotioneel ……..over de dood van zijn broer en zijn vader, prins Claus, over dat zijn vader zich ervoor schaamde dat hij een Duitser was.

Verder bekende hij dat Maxima alles voor hem betekent. Willem Alexander staat er nu bij zijn dochters ook goed op, want hij heeft ze alle drie een mobieltje gegeven. Die mobieltjes blijven alleen van papa en mama. Zij bepalen wanneer de telefoons aan- of uitgaan: ’s avonds en op vakantie moeten de mobieltjes absoluut uit.

De interviewer wilde vervolgens van Willem Alexander weten welke van zijn drie dochters hij nu eigenlijk het lekkerste vond maar daar wilde de koning niet op ingaan. Wel boog hij zich na deze vraag naar Wilfred de Jong toe en fluisterde hem iets in het oor waarop de heer de Jong onbedaarlijk moest lachen. Toen ging de heer de Jong nog iets meer op het puntje van zijn stoel zitten dan hij de hele avond al deed en fluisterde op zijn beurt de Koning iets in zijn oor. Nu moesten zowel Wilfred als Willem Alexander allebei zo hard lachen dat ze er wel buikpijn van zouden moeten krijgen. ‘Neen, neen, neen, jij schobbejak,’ proestte de Koning het uit’ dat zou je wel willen hè, maar daar komt niks van in.’ Het hoofd van de Koning was een soort van rood geworden en de tranen biggelden, net als eerder, toen het over zijn broer ging over zijn zeer bolle wangen.

Als televisiekijker kon je aan alles merken dat Wilfred de Jong het geweldig naar zijn zin had en de Koning ook trouwens. In deze sfeer, zo voelde de beide heren goed aan, is bijna alles mogelijk.

‘Hoe groot is die van u eigenlijk, majesteit, als ik vragen mag’

‘Ik heb er soms wel een van 13,3 centimeter en daar zijn we redelijk tevreden mee.’

‘Die van mij is soms wel 13,4 cm’ zei de interviewer, ‘ ik heb het speciaal voor deze uitzending nog even nagemeten.’

‘Het spijt me Wilfred maar dit wil ik toch wel even goed laten checken. Ik roep er even een bode met een rolmaat bij….. die kan dan bij ieder van ons de juiste maat vaststellen.’

‘Mag ik, terwijl we wachten op de bode, eens vragen, waarde Koning, wilt u de kijkers eens iets vertellen over uw eetgewoonten. Ik wil trouwens zelf wel beginnen hoor,’ zei de interviewer:’ Ikzelf begin de dag met een lekker bordje muesli.’

‘Nou dat is toevallig’ zei Willem Alexander ‘Ik begin de dag òòk met een bordje muesli; ik voeg er dan nog wel een handje rozijntjes aan toe, dat maakt het papje zo lekker sappig. Meestal eet ik dan nog twee boterhammetjes, als ik mijn bordje muesli op heb. Eèn boterham met pindakaas en soms ook een met hagelslag ….. ja ….. stom hè hagelslag …. en dat voor iemand als ik.’

Opeens stapt daar iemand de kamer binnen met een rolmaat in zijn hand. Dat moet de bode zijn.

‘Oké meneer de Jong’ zegt Alexander, ‘nu moet u ook met de billen bloot, komt u maar naast me zitten, dat werkt voor de bode wel zo makkelijk.

‘Welnu, waarde heer bode, aan de slag. Wij horen het wel,’ zegt Willem Alexander enigszins overmoedig.

De bode gaat druk in de weer met de beide heren en zijn rolmaat en noteert zijn bevindingen.

‘Goed, ’ zegt de bediende van de koning, ik heb het hier allemaal genoteerd.

‘Zegt u het maar heer Bode!’

‘Meneer de majesteit 13,3 cm, de heer de Jong 13,4 cm.’

Willem Alexander zijgt gedesillusioneerd ineen; weg is zijn ‘redelijke mate van tevredenheid’. Hij kan niet nalaten de bode te vragen ’en ……… hoe groot is die van u?’

De paleisbediende antwoordt: ‘13,5 cm’ en verlaat gedecideerd de kamer.

Aan het eind van het interview wil koning Willem Alexander nog aan de kijkers kwijt dat hij zich altijd heel erg gesteund voelt door het Nederlandse volk. Hij onthult wel eens als Koning te zijn gevraagd door een ander volk en hoewel hij daar vèèl en vèèl meer kon gaan verdienen, heeft hij dat verleidelijke aanbod onmiddellijk naast zich neer gelegd. Hij wil Koning van Nederland zijn en blijven.

‘Meneer de Jong mag ik u hartelijk danken voor dit fijne, openhartige gesprek.’