DIERENVRIEND

  

DIERENVRIEND

Het gaat me wat te ver om me een dierenvriend te noemen. Echt een hekel aan beesten heb ik ook weer niet. De meeste beesten ken ik overigens niet eens van nabij. Ik heb een heel grappige hond gehad (Sita; ik heb een aantal jaren geleden paar leuke stukjes over hem geschreven). Ik had een aantal katten waarvan de een leuker was dan de andere en er was een walgelijk dwergkonijntje, dat zich gaandeweg ontpopte als Vlaamse reus: dat beest beet al roffelend alles los wat vast zat.

De meeste beesten ken ik (gelukkig) niet van nabij. Ratten bijvoorbeeld heb ik alleen maar op straat zien liggen. Doodgeslagen. Uit hun bekje bloedend. En toen ik eens bij mijn zoon op bezoek was, sprong, toen ik zijn vuilnisbak opende, een muisje pardoes in mijn gezicht en maakte zich vervolgens vliegensvlug uit de voeten.

Mijn jongste zoon heeft ooit een hamstertje (Pipi) gehad. Pipi leefde in een oud stinkend aquarium. Een enkele keer mocht ze wel eens uit haar kooi. Dan ging zoonlief met haar spelen. Hij ging Pipi leren koppetje-duikelen. Bij een van die lessen is mijn zoon over de kleine Pipi heen gerold. Dat heeft ze natuurlijk niet overleefd. Ze was zòòò plat!

Bijna onvoorstelbaar is het om sommige beesten als huisdier te houden. Hoe zou je huis er uit zien met een rondscharrelend varken. Of met een koe. De hele vloer bedekt met hooi. Of met een stuk of vijf kippen. Eén op de tv. Eén op de mooie kast (hoe lang zal die mooi blijven?) Eén op de staande schemerlamp. Eén op de pc. En één in de slaapkamer. Onder de dekens.

Om bijvoorbeeld een giraffe te kunnen houden  zal je sowieso een eengezinswoning moeten hebben, De voordeur moet worden verhoogd. Wat plafonds zullen gedeeltelijk moeten worden gesloopt.  Maar of je nou echt plezier zal hebben aan dat varken, die koe, de kippen  of die giraffe? Ik waag het te betwijfelen. Ik denk niet dat ze zich lekker zullen laten knuffelen. Of dat je ze gezellig in het Kralingse Bos kan uitlaten.

Waar je met dat soort beesten trouwens ook rekening mee moet houden: jouw hele huis is hun toilet. Ze piesen en poepen gewoon waar ze staan. Ook op jouw schone wasgoed.

Waar ik echt totaal niks van moet hebben zijn insecten. Toevallig heb ik er vanmiddag een vermorzeld. Onder mijn schoenzool. Het was een heel groot insect. Drie keer zo groot als een dikke groenblauwe bromvlieg. Hij had gemene wespenstrepen over zijn rug. Met een klap landde het insect op mijn vloerbedekking in de keuken. Zo’n groot insect had ik nog nooit gezien ….. het kippenvel liep over mijn hele rug….ik  dacht: ‘stel je voor dat hij gelijk weer opvliegt en bijvoorbeeld in mijn oog prikt …. wat dan??? …….dan ben ik misschien wel stekeblind.’ Dus ik tilde mijn voet heel rustig op. Hard kwam mijn voet neer op het veel te enge insect. Normaal doe ik dat eigenlijk nooit: insecten vermoorden. Ik jaag ze de deur uit……. vang ze in een lucifersdoosje en zet ze buiten……maar deze, deze was te erg.

O ja toevallig heb ik gisteren ook nog wel een insect doodgeslagen. Met een krant.  De Telegraaf. Het insect was een zilvervisje. Gatverdamme! Die beestjes vind ik toch wel zo smerig. Die moeten bij mij dood. Morsdood.

Normaal doe ik dat soort dingen dus never nooit.