Tineke, de agressieve MS
patiënte reageerde alweer haar agressie op mij af. Ze was dan wel geen gevaar
voor zichzelf maar af en toe wel voor mij … dit keer geen bord eten naar mijn
hoofd maar dit keer liet ze het bij een
paar flinke meppen en krabbels in mijn gezicht. Als reactie gaf ik haar een duw
waarbij ze achterover op haar gat kukelde. Dit keer was het haar jaloezie.. ze zei
dat ze het niet kon uitstaan dat ik zo vrolijk met iedereen aan het praten was
over mijn naderende verlof.
Deze keer moest ze voor
straf vijf dagen op haar kamer blijven en daar ook eten … en drinken.
Een van de leukste mensen
die ik in mijn Bavo-tijd ontmoette, was Bram. Als hij niet at of sliep, zat hij
altijd op de gang. Op een bankje voor zijn slaapkamer. Hij zat te swingen op de
muziek die in zijn hoofd rondzong. Meer had hij niet nodig.
Naar tv of voetbal keek
hij al jaren niet meer.
’Dat boeit me al helemaal
niet meer, sinds de zestiger jaren. Sindsdien ben ik alleen nog maar bezig met
muziek. Alleen vinyl … elpees, epeetjes maar vooral singles.’
Hele avonden zat hij met
een vriend bij hem thuis plaatjes te draaien vooral uit de zestiger en
zeventiger jaren. Hij had net bij een tweedehands platenzaak, vlakbij de Bavo,
de elpee Aftermath van de Stones gescoord voor een tientje. Dolblij was hij er
mee. Hij had zichzelf de plaat cadeau gedaan omdat hij die dag met ontslag mocht.
Een van de zusters op de
open afdeling, de van origine Surinaamse Maureen, verwarde mij in het begin met
een van mijn broers.. Maureen had jaren lang zeer plezierig met een broer van
mij samengewerkt.
‘Ik heb later horen
fluisteren, Jee,’ zei Maureen, ’dat jouw broer een kind verwekt zou hebben bij
een van zijn collega’s.’
‘Nou … en wat dan nog!?’
zei ik. ‘Jongetje of een meisje,’ vroeg ik … Ze haalde haar schouders op.
Van de dokter moest ik er dus
een paar keer op uit. Het was vreemd en ik voelde me onrustig, onveilig ook maar
er is uiteindelijk niets engs gebeurd tijdens mijn drie uitstapjes. Ik ging
eens kijken hoe mijn eigen huis, in Alexanderpolder erbij stond. Ik ging er met
de metro naar toe; dat is makkelijk reizen omdat buiten in- en uitgecheckt moet
worden. Mijn appartement stond er uitstekend bij. Mijn zus zorgde goed voor de
planten en ze had zo te zien ook wel eens gestofzuigd.
Mijn tweede uitje ging
naar Carola, mijn ex. Ik had gevraagd of ik een kopje koffie bij haar mocht
komen drinken in het kader van mijn ‘proefverlof’. Was geen probleem. Ik ging
met de tram. De tram is verdomd lastig voor mij: me met één arm in evenwicht
houden en tegelijk ook nog in- of uitchecken … het is bijna niet te doen.
Tot slot ging ik met de
auto van mijn zwager naar Westmaas om de verjaardag van een van mijn broers, de
mongool, te vieren. Het viel me toen niet mee, om een avond lang, met pijn in
mijn lijf, tussen feestelijk etende en drinkende familieleden te vertoeven
Ik meldde de dokter hoe
het me vergaan was tijdens de uitstapjes en zij was van oordeel dat ze me met
een gerust hart in de wrede wereld kon loslaten … twee december was het zover.
Voor de hele Bavo-serie
geldt: gelijkenis met bestaande personen is puur toevallig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten