HOGEDRUKSPUIT

Ik sta te hogedrukspuiten. De paden en terrassen in onze tuin zijn in de loop van het jaar vergroend en vergrijsd. Na een hogedrukspuitbehandeling  zijn die weer ‘spic en span’.

En dan opeens … kan ik niet meer krachtig spuiten. Er komen slechts een paar slome straaltjes uit het hogedrukpistool.  Voor de zekerheid koppel ik de tuinslang los van de kraan .. geen druppel water komt er meer uit de kraan.  

‘Heb jij ook geen water meer?’ vraagt tuinbuurman Koos.

‘Nee, Koos, er staat helemaal geen druk op de leiding.’

‘Wat zou er aan de hand zijn?´

´Vier vingers en een duim, Koos, haaaaaaaaaaaaaaaaaa …´

 Mijn plan om vandaag honderdvijftig vierkante meter schoon te spuiten, kan ik wel schudden. Zwaar klote!

Koos gaat Bert, de volkstuinklusjesman maar even bellen.

´Ha, die Bert, waarom hebben we gvd geen water meer?’

‘Hoe ken ik dat nou weten man,’ zegt Bert, ‘Ik sta hier met me hol omhoog te kijken of me arepoltjes al wortel willen schieten. Pleurt jij lekker gauw op met je ‘geen water. Bij mijn hier legt toefallug de hele sloot vol met water.’

‘Ben je nou eindelijk klaar met dat onintelligente gezeik van je, Bert? Ik zeg, dat  we hier, op dit super-de-luxe volkstuincomplex, geen van allen water hebben. Nu wil ik alleen maar van jou horen, Bertje,  hoe dat kan. We zijn hier van te voren niet over ingelicht, dus er zal wel iets onverwachts gebeurd zijn. Er zal wel weer de een of andere ‘Jules de Corte’, iets niet goed gezien hebben.’

Binnen het uur belt Bert terug. Inderdaad: het is iets onverwachts. Een bootje dat aan het baggeren was in de sloot langs het volkstuincomplex heeft per ongeluk (Jules de Corte) onze waterleiding kapot gevaren. Ze proberen een noodvoorziening te treffen maar dat zal vandaag niet meer lukken.

Ik blijf dus helaas steken op de helft van wat ik vandaag wou doen. Morgen maar verder dan, het kan niet anders, hoewel ik betwijfel of er morgen al werkelijk een noodwaterleiding zal zijn.

Koos is boos maar zijn vrouw is helemaal laaiend, want Koos was bezig het zwembadje te vullen voor zijn vrouw Miep en haar hondje Delly. Het is vandaag prima weer om samen te spetteren. Maar helaas, het badje is nog niet voor de helft gevuld. Koos mag dus ook morgen verder spuiten.

Nog even wat over Koos zijn vrouw, Miep. Het is haar een maand of tien terug enigszins in haar bol geslagen. Ze vond het nodig om haar prachtige Hollandse meisjesnaam Miep, te veranderen in Debby . Mij heeft ze dat nooit verteld. Waarom weet ik niet.

Ik weet werkelijk niet wat ik hoor, als de een na de ander haar Debby noemt. Debby … ik kan Miep onmogelijk zo gaan noemen. Tot op heden is dat ook nog niet nodig geweest. Voorheen liepen we elkaar vaak tegen het lijf ‘op de tuin’ maar op de een of andere manier weten Miep en ik elkaar al bijna een jaar te ontlopen. Binnenkort zal ik haar vast wel weer eens tegenkomen en dan zeg ik natuurlijk gewoon: ‘Ha Miep!’