DUO'S (2)

Gisteren zag ik nog wat duo’s op m’n wandeling  langs de Bergse Plas. Kort na meneer en mevrouw Eend, landde, op het grasveldje langs het wandelpad, een tweetal  zwarte kauwen (met een beetje grijs in de hals en op de kop). Bij het dalen stelden ze zich al aan mij voor: ’kauw, kauw,’riepen ze. Ze kwamen niet allebei tegelijk aan de grond: één voor één en kort achter elkaar. Kauwen opereren altijd in koppels en blijven elkaar trouw tot de dood hen scheidt. Altijd vliegen en huppelen ze achter elkaar aan.  Ik zou trouwens niet eens weten wie het mannetje is en wie het vrouwtje. Zou bij kauwen misschien, net als bij sommige mensenvolken, het mannetje altijd voorop gaan? De kauw, die als laatste van de twee, naast mij neerstreek, had een stuk appel in zijn bek en ging daar gelijk met zijn snavel hapjes uitboren. De andere kauw ging meteen tussen de grassprieten op zoek naar insecten. Voortdurend hielden ze elkaar in de gaten.

Waarschijnlijk omdat er geen insekten te vinden waren, jumpte die kauw naar zijn partner en hielp hem of haar met het verorberen van het stukje appel. Ik kwam nu blijkbaar wat te dichtbij naar hun zin, want ze waarschuwden elkaar ‘kauw, kauw,’ wegwezen gauw . Tegelijk vlogen ze op en staken de Plas over.

Wandelend over de Emmalaan, een rijke-pikkenstraat, die langs de Plas loopt, hoorde ik aan het begin van die straat babygehuil. Het geluid werd steeds luider, maar zo luid dat dat onmogelijk van een baby kon zijn. Een reuzenbaby zou misschien zo’n geluid maken. Even verderop herkende ik het geluid pas als schapengeblaat. Er was alleen in de hele omgeving geen schaap te bekennen. Het geblaat leek uit een woning te komen; een keurige woning. In de tuin van die woning  stond een vrouw te snoeien. Toch even vragen.

‘Mevrouw, klopt het dat ik hier schapen hoor blaten?’

‘Ja, dat klopt,‘aan de overkant, achter die hoge heg van de jachthaven staan twee schapen. Die hoort u. U kunt ze alleen niet zien.’

‘Stom zeg, maar ik dacht dat het geblaat uit uw huis kwam.’

‘Nee hoor, ik  heb beslist geen schapen als huisdier. Dat geblaat dat je hoort klinkt zo hard door de sterke weerkaatsing hier.’

Van de Emmalaan loop ik weer terug naar de Plas. Daar zat moeder meerkoet bovenop een  groot slordig nest van rietstengels en andere waterplanten haar  eitjes uit te broeden.  In dat nest was ook afval verwerkt; blikjes, stukjes plastic en dergelijke. Vader meerkoet had de taak het nest solide te houden. Moeder hield hem nauwgezet in de gaten. Vader Meerkoet ging zich opeens druk maken….. wat had hij gezien? Hij maakte snelheid in het water en racete een meter of tien over het water. Hij had zijn zinnen gezet op een drijvend plastic flesje …. Spa Rood dacht ik. Dat kon hij goed gebruiken voor het nest. Moeder Meerkoet sprong van haar nest af om samen met vader het flesje in hun nest te wurmen. Het flesje paste goed. Precies wat ze nodig hadden.

Tot slot nog enkele dierenduo’s met wel heel bijzondere gaven. Ik heb ze, dacht ik, niet gezien op mijn wandeling langs de Bergse Plas. Tijdens die wandeling ben ik wel even op een bankje gaan zitten. Ik ben toen ingedut en toen moeten die bijzondere duo’s langs gekomen zijn.

Twee beren die broodjes smeren

Twee apen die wortelen schrapen

Twee bijen die autorijden

Twee slangen die de was ophangen

Twee koeien die heggen snoeien  en

Twee vliegen die een kindje wiegen