zaterdag 13 december 2014

KOOR

Niets zo ontspannend als zingen. Dat geloof ik graag als ik mijn vrouw en haar zangmaatjes bezig zie en hoor.’Het Koor’ zo noemen ze zich heel toepasselijk. Eens per maand komen ze bij elkaar. Bij toerbeurt: nu eens bij de een thuis, dan weer bij de ander. Godzijdank, mag ik wel zeggen. Vanavond zitten ze bij mij thuis. Het Koor zit in de woonkamer en ik schrijf dit stukkie in mijn werkkamer. Ook onze poes Thijs zit vanavond in mijn werkkamer. Wat heeft hij hier eigenlijk te zoeken? Teistert het gezang ook zijn oren? Hij staart tenminste met een diep wanhopige blik naar me terwijl het koor ‘Silent night’ zingt.

 Op deze zaterdagavond zingt Het Koor , allerlei zeer toepasselijke kerstliederen, van Happy Xmas van John Lennon tot Winter Wonderland van Bing Crosby (?).  De laatste jaren wordt het koor uitsluitend begeleid door één gitarist. Koen is die gitarist en zingt ook gewoon mee. Nou ja, gewoon, in feite heeft hij de mooiste zangstem. Hij heeft, wat in vocale kringen ‘een groot bereik’ wordt genoemd. Voor een man kan hij opmerkelijk hoog zingen.  Hij kan dus ook wel behoorlijk laag zingen maar dat is iets wat veel mannen wel kunnen.  Als er eens ergens een solo gezongen moet worden, dan wordt er altijd eerst naar Koen gekeken en die weigert vrijwel nooit. Nu zingt hij toevallig:  ‘Let it snow’.
Lea is de oprichtster van Het Koor. Jaren geleden. Misschien, inmiddels al twintig jaar geleden, vroeg ze aan mijn vrouw, Koen, Piet, Thea, Odiel en nog een paar, om gezellig liedjes te komen zingen bij haar thuis.
Het Koor zingt nu ’Jingle Bells’, een uiterst opgewekte, iets te luidruchtige versie. Lea, met haar oorpijnigende sopraangeluid is hierin iets te overheersend. Kater Thijs krijst en  springt naar de knop van de balkondeur in een poging om buiten te komen.
Piet was er helemaal in het begin bij. Een goede accordeonist. Zingen kon hij voor geen meter. Dat hoefde ook helemaal niet. Erg lang heeft hij niet meegespeeld, omdat hij, zoals hij het zelf uitdrukte ‘niet graag onder zijn niveau speelde’. Binnen Het Koor noemden ze hem een ‘kapsoneslijer’.
   
Diny, de violiste, kan redelijk zingen. Viool spelen kan zij absoluut niet. Zelf denkt ze, dat het net andersom is. Af en toe kondigt Diny aan, dat ze ‘slecht bij stem’ is: ‘Vanavond ga ik beslist niet zingen’, zegt ze dan, ‘vanavond speel ik alleen maar viool.’
‘Neeeeeeeee,’ schreeuw ik dan heel hard, in mezelf. Normaal  wordt er op zo’n avond gepraat, gelachen, gezongen. Allemaal best uit te houden. Ik kan er  bij lezen, tv kijken, stukkie schrijven… soms pak ik m’n mp3 speler en ga ik muziek liggen luisteren op m’n bed. Maar als Diny zegt dat ze de hele avond viool gaat spelen, ben ik weg, fiets naar de bioscoop en koop twee kaartjes om de hele avond onder de pannen te zijn.


Even goed luisteren … wat zingen ze ….. ‘We wish you a merry Christmas’ …  ik hoor mijn vrouw, de alt. Dit klinkt wel goed.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten